بیماری فلگمون  در دام 

درماتیت بین انگشتی یک التهاب حاد یا مزمن پوست بین انگشت است که تا لایه درم ادامه می یابد. بیماری توسط ترکیبی از باکتریها ایجاد می شود. فوزه باکتریوم نکروفورم و اسپیروکتهای باکتریایی در مراحل ابتدایی ، درماتیت بین انگشتی بوسیله فساد و ساییدگی سطحی پوست فضای بین انگشتی و بواسطه وجود بوی بد توسط افراد تشخیص داده می شود. جراحات بین انگشتی معمولاٌ بدنبال ملامسه و تماس دردناک بوده و به تبعیت از وسعت عفونت و گسترش آن به بافت شاخی پاشنه ؛ باعث فرسایش و فساد پاشنه می گردد که چهره بیماری به سهولت قابل رویت است. در ابتدای بیماری فرسایش پاشنه یک ظاهر چاله مانندی ایجاد می نماید.

 

مشاوره و آموزش درمان بیماری فلگمون  در دام

 

نهایتاٌ چاله بافت شاخی پاشنه به ترک و شکاف ( ترکهای افقی ) تبدیل می گردد که می تواند باعث تخریب شدید بافت شاخی پاشنه و کف پا شود. همزمان با این حالت ، فرسایش پاشنه باعث تسریع تشکیل بافت شاخی انگشت می گردد تشکیل بیش از اندازه بافت شاخی انگشت باعث رشد بیش از اندازه و تحمل وزن زیاد در انگشت درگیر می شود. باور به این است که این تأثیر درماتیت بین انگشتی به افزایش احتمال بروز زخمهای کف و پاشنه در انگشت درگیر منجر می شود

 

 

علائم بیماری کپلک  در دام 

 

از علائم اولیه بیماری، بی‌قراری، تب، کاهش وزن، اسهال، درد در ناحیه شکم، خارش و یرقان در اثر انسداد مجاری صفراوی با انگل می‌باشند. در کپلک حاد، حیوان قادر به حرکت نبوده و غذا نمی‌خورد.

 

مشاوره و آموزش درمان بیماری کپلک  در دام 

 

پوست رنگ‌پریده، بطری فکی و زردی حقیقی از علائم دیگر نوع حاد بیماری می‌باشند و نهایتاً پس از ۲-۳ روز حیوان می‌میرد. ازدست دادن اشتها، کم‌خونی، زردی خفیف در داخل گوش‌ها، ضعف عمومی، لاغری و مرگ از علائم کپلک مزمن می‌باشند.

 

 

 بیماری پاستورلوز  در دام 

 

علائم: تنفس سخت، عدم نشخوار، تورم شدید گلو، تورم سر و گردن دام

نحوه انتقال: انتقال از طریق خوراک و آب آلوده، تنفس هوای آلوده و انتقال از طریق زخم های پوستی

عامل بیماری زا:  باکتری

نحوه انتشار: وجود گاو آلوده در گله و بردن گله به مراتع آلوده

 

مشاوره و آموزش درمان  بیماری پاستورلوز  در دام 

راههای پیشگیری:

این بیماری به میزان ۵۰ درصد واگیر داشته و ۱۰ درصد از گاوهای آلوده را تلف خواهد کرد. این بیماری دوره کمون دو روزه دارد. سوزاندن لاشه دام تلف شده بر اثر این بیماری، قرنطیه کردن و رعایت بهداشت جایگاه برای پیشگیری از شیوع این بیماری بسیار مهم است.

بهترین راه مبارزه با آن واکسیناسیون به موقع است. زمان مناسب برای واکسینه کردن دام در برابر این بیماری اوایل پاییز و در هر بار تزریق به میزان ۲ تا  ۴ سی سی با توجه به وزن دام می باشد. به طور معمول این واکسن باید سالی یک بار به دام تزریق شود اما در صورت شیوع بیماری باید دو بار به فاصله دو هفته تکرار شود.

دام ها پس از ۹ ماهگی باید در برابر این بیماری واکسینه شوند و تا پایان عمر هر ساله این واکسیناسیون باید تکرار شود. رنگ این واکسن زرد و روشن بوده و باید دور از نور و گرما نگهداری شود.