تشخیص به موقع این بیماری در گربه ها به علت نشانه های مشابه در افزایش بیماری ها و مشکل است.
البته واکسنی برای این بیماری ساخته شده است که از راه دستگاه تنفسی وارد بدن حیوان می گردد ، اما کارایی آن مورد تردید می باشد و تا امروز ثابت نشده است که پیشگیری کننده ی قوی در مهار این بیماری باشد.
گربه های جوان کمتر از دو سال و گربه های بالای ۱۰ سال اغلب در معرض ابتلا به بیماری می باشند و شرایط بد جسمی ، استرس و شیوع عفونت موجب آلودگی بیشتر در گربه ها می گردند.
پریتونیت عفونی در گربه ها در مکانهای که جمعیتی از گربه ها مشاهده می گردند بیشتر است. این بیماری در حال حاضر غیر قابل درمان کامل است، اما با حمایت و درمان حیوان می توانید علائم بیماری را کاهش دهید و عمر طولانی تری به گربه خانگی خود ببخشید. معمولا گربه ی مبتلا به پریتونیت عفونی مرطوب سه سال پس از ابتلا به بیماری امکان زنده بودن خواهد داشت
FECV بسیار معمول می باشد، مخصوصا در مکان هایی که گروه های زیادی از گربه ها باهم نگهداری می گردند (پناهگاه حیوانات ، پرورشگاه ها و غیره ) از طریق استنشاق و یا تغذیه به این ویروس آلوده می گردند .
شایع ترین منبع آلودگی مدفوع می باشد، اگرچه سطوح آلوده ای نظیر ظروف غذا و لباس می توانند این ویروس را به خوبی انتقال دهند.
فقدان اشتها و کاهش وزن
افسردگی
عدم تحرک
کم خونی
تغییرات رفتاری
اسهال یا یبوست
تجمع مایعات داخل شکم و قفسه سینه (تجمع مایعات در قفسه سینه موجب مشکلات تنفسی می گردد)
افسردگی
از دست دادن اشتها
کم خونی
تب
ناراحتی کبد (یرقان)
نارسایی کلیه ( افزایش مصرف آب و دفع ادرار)
دیابت
بیماری های گوارشی ( استان و استفراغ)
ناراحتی های چشمی ( کوری ، تورم و غیره)
بیماری های عصبی ( تغییرات رفتاری، فلج شدن ، تشنج ،از دست دادن تعادل و غیره )
نشانه های بالینی این بیماری اختصاصی نیستند و عبارتند از:
بی اشتهایی
کسالت
ناراحتی های روده
عفونت خفیف دستگاه تنفسی ( عطسه و ترشح بینی و چشم)
کاهش وزن
التهاب یا عفونت وخیم در قسمتی از صفاق (پرده ی پوشاننده لوله گوارشی) یا کل آن می باشد.
عامل پریتونیت عفونی گربه ها ، کروناویروس است. این بیماری از طریق مدفوع ، بزاق دهان ، تماس با گربه های آلوده و همین طور تماس با وسایل گربه های آلوده منتقل می گردد و کشنده نیز می باشد و ممکن باعث مرگ گربه ها گردد. پریتونیت عفونی برای مدت زمانی طولانی در محیط خارج از بدن گربه هم زنده خواهد ماند.
عروس هلندی من نر است یا ماده؟ رنگ گونه های عروس هلندی های خاکستری یا نر نارنجی کم رنگ تری است.
روی دم عروس هلندی های ماده طرح های راه راهی مشاهده می شود. در نژاد هایی که رنگ های مختلفی دارند(مانند مرواریدی) تنها راه شناسایی جنسیت تست DNA می باشد. در برخی از این پرندگان رفتار در میان جنسیت ها تفاوت هایی دارد ، به طور مثال عروس هلندی های نر بیشتر سوت می زنند و امکان حرف زدنشان بیشتر می باشد.
من باید چه نوع قفسی برای عروس هلندی خود تهیه کنم؟ عروس هلندی ها پرنده های فعالی می باشند ،
بنابر این به قفس نسبتا بزرگی نیاز دارند. یک قفس با 24 اسنچ طول و 24 اینچ ارتفاع داشته باشد برای عروس هلندی مناسب می باشد. بهتر است قفسی تهیه کنید که تمیز کردن و دسترسی به ظرف آب و غذای آن راحت باشد.
طوطی برزیلی صورت هلویی که نام دیگر آن «طوطی برزیلی صورت گلی» می باشد و نام علمی آن Agapornis roseicollis است در سال 1793 میلادی کشف شده است و در آن هنگام به عنوان زیر گونه ای از «طوطی برزیلی صورت قرمز» شناخته شد.
اما بعد ها یعنی در سال 1818 میلادی توسط شرق شناس فرانسوی «لویس جان پیر ویللو» به عنوان گونه ای جدید معرفی شده است و این گونه دو زیر گونه به نام های علمی A.r.catumbella و A.r.roseicollis دارد.
